Eén grasspriet maakt nog geen voetbalveld:

Viboa 6

3 - 2

Fivel De 4

Giacomo Marras

Competitie

Mannen zaterdag, 4, 6e klasse 18

Datum

7 maart 2015 14:30

Accommodatie

Onbekend

Het vierde verliest op de toendra van VIBOA 6 (3-2)

Als ik voor een wedstrijd tegen VIBOA naar Winsum rijd, dan hoop ik altijd op één ding: laat ons als-je-be-lieft niet spelen op ‘veld drie’. Als ik zaterdag het sportpark oploop, dan ligt het hoofdveld er verlaten bij. Helaas bespeur ik geen hoekvlaggen en op het tweede veld(je) spelen tweeëntwintig pubers al een wedstrijd. Dan hoor ik snel het slechte nieuws: het vierde is weggestopt op het gedoemde veld. In de kleedkamer aangekomen zie ik wel een goed elftal (return of the baker) en ook niet onbelangrijk; de zon schijnt volop! Dat is normaliter toch dé garantie voor een mooie wedstrijd..?

Veld drie: een trainingsveld op minimaal 5 minuten lopen van de kleedkamer. Met Giacomo loop ik naar het veld en wij filosoferen over mogelijk vervoer (een taxi zou rendabel kunnen zijn). Ook denk ik aan mijn slechte ervaringen: irritante wedstrijden, stakingen door onweer en vooral de nederlagen spelen door mijn hoofd. Als wij er eindelijk zijn, struikel ik over het gammele bruggetje. De sfeer van verlaten Oost Duitse industrie komt mij tegemoet. In niets voldoet het beeld nog aan de illusie van mijn fantasie als voetballer.

Het vierde elftal speelt in alle opzichten op het laagste niveau. Met onze succescoach Aart nemen wij de 90 minuten wél serieus. Natuurlijk kan het spel fysiek, technisch en tactisch beter. Als de scheidsrechter op zijn fluit blaast, vergeten wij echter deze beperkingen en wanen wij ons niet minder dan Robben, Cruijff of Wilkes. Op ‘veld drie’ word je helaas met beide voetbalschoenen op de grond gezet. De grasmat is geen grasmat, want er is geen gras. De harde akker past goed bij zijn troosteloze omgeving. Als pretentieuze prutser moet ik er stiekem een beetje van huilen. Ineens zie ik mijn elftal in ‘t juiste perspectief: zijn we dan toch niet zó goed? Bijna sla ik door met relativeren, maar gelukkig weet ik mij bijtijds te herpakken.

Vol goede moed start ik dan ook aan de wedstrijd. Met een vernieuwde achterhoede speelt Roelof als linksback (!) een puike eerste 20 minuten. De opbouw verloopt veelvuldig via hem, en via zorgvuldige aanvallen heeft het vierde elftal de overhand. Na twee mooie aanvallen scoort Giacomo op schitterende wijze. Vooral zijn volley bij de 2-0 is majestueus. Helaas valt Roelof daarna geblesseerd uit en is het elftal totaal onherkenbaar. Er is onrust in de ploeg en van enige opbouw is geen sprake. Na een ongelukkige 2-1 wordt er vlak voor rust zelfs gelijk gemaakt uit een scrimmage (2-2). De tactische aanpassingen in de rust bieden geen houvast. In de tweede helft is bij een aantal spelers de pijp leeg, terwijl VIBOA juist jonge en irritante spelers inbrengt. Hierdoor daalt het niveau onder de (pijn)grens: Marthijn heeft de 3-2 op zijn schoen, struikelt en loopt met de bal op de doellijn… maar krijgt de bal niet tegen de touwen. In een rommelige tweede helft krijgt het vierde een penalty tegen na een onnodige handsbal van Arjo (2-3). Deze domper komen de veteranen niet meer te boven. De tobbende scheidsrechter fluit voor het einde van de wedstrijd en het vierde elftal leidt een zure nederlaag.

Na afloop geef ik een aantal handen na een vervelende middag in Winsum. Vorige week hebben we een uitstekende overwinning geboekt en voelde ik mij Wilkes. Vanmiddag is weer een desillusie die ik snel wil vergeten… Gelukkig heeft een wedstrijd ook een derde helft en hebben wij de nare smaak vakkundig kunnen wegspoelen in de kantine.

Eind goed, al goed…