Er kan maar één de beste zijn!!! Over Vedettes en waterdragers.

Ieder team heeft er wel één; de Vedette. De speler die in zijn eentje een team naar grote hoogte stuwt. Hij is de ster waar het publiek voor komt, de man met extra kwaliteiten, onfeilbaar en onberekenbaar. Soms onzichtbaar, onuitstaanbaar, maar vooral onmisbaar.

Een blik in de Van Dale leert dat Vedette ‘uitkijktoren’ betekent. De man die zijn kop boven het maaiveld steekt. De kopman in een ploeg vol meesterknechten, het sierpaard onder de werkpaarden, hooggeplaatst en zadelvast. De diva, die hakjes en buitenkantjes prefereert boven een simpele kaats. Soms briljant, soms onbegrepen.

Maar een Vedette is nergens zonder zijn waterdragers. Waar was Cruijff zonder Neeskens? Van Basten zonder Wouters? Bergkamp zonder Jonk?

Onze presentielijst bestaat voor de wedstrijd tegen de Boys uit Wagenborgen juist bol van die waterdragers. Spelers die in dienst van het elftal spelen. Voetballers die de mouwen opstropen, in hun handen spugen, bij voorkeur zonder scheenbeschermers spelen en niet te beroerd zijn om de bal, met of zonder tegenstander, de bosjes in te schieten.

Uit die lijst destilleren we uiteindelijk een 4-2-3-1 formatie. De Vedette eigent zich uiteraard een vrije rol achter de eenzame (en enige) spits toe. En terwijl wij onze noppen scherpen, onze botten kraken en onze gewrichten tapen, laat de vedette zijn bovenbenen glimmen van de massageolie en hijst zich in het shirt met rugnummer 14. Het gaat ook om de looks, nietwaar?

Achterin spelen we met de Vertrouwde Vier, samen goed voor zo’n 167 jaar aan verdedigende ervaring. Tel daar het aantal schadevrije airmiles van onze goalie bij op en dan is het eigenlijk verbazingwekkend dat we al 13 goals tegen hebben…

Met Arne en Barry als dreh und angelpunkten net voor de laatste lijn is de verbinding met de min of meer aanvallend ingestelde spelers gelegd. Bas, Marthijn en Danny moeten de vrije rol van de Vedette waarborgen en volledig in zijn dienst voetballen.

Geheel tegen de verwachting in pakken we meteen het initiatief en zijn we voetballend gezien de betere ploeg. De Boys spelen inderdaad als jongens en komen er nauwelijks aan te pas. Beno en Harry zien er als ware grootvaders op toe dat hun kleinzonen geen gevaarlijke dingen kunnen doen. De rechtsbuiten is zo onder de indruk van het volwassen spel van Jan Albert dat hij al vlot een schone luier gaat halen in de dug-out. We komen zowaar aan aanvallen toe en het duurt niet lang voor dat Danny de eerste mogelijkheid van de wedstrijd krijgt. Zoals dat vaker gaat met mannen van zekere leeftijd, levert het flirten met een treffer geen score op. Maar gelukkig hebben we Hem; de Vedette. Kort voor rust krijgen we een hoekschop. De waterdrager weet het al, Hij moet gezocht worden. De Vedette spant zijn geoliede bovenbenen voor het eerst en kopt de bal schijnbaar achteloos binnen. Terwijl het elftal de waterdrager complimenteert met de mooie corner, viert de Vedette zijn goal alleen en in serene stilte.

In de rust wisselen we Tonnis voor Marthijn. Giacomo is op Italiaanse wijze te laat, maar toch juist op tijd om Danny te vervangen. Ook de voorzitter is uitgerooid en neemt de positie van Harry over.

Eenmaal weer op het veld heeft niemand de keeper van de Boys verteld dat de rust voorbij is. In zijn jeugdige onschuld schiet hij de eerste de beste terugspeelbal pardoes in de voeten van… de Vedette. De lob die volgt is even simpel als perfect. In de verte horen we de echo van Van Gelder… DENNIS BERGKAMP, Dennis Bergkááááámp!

Vanaf dat moment is het gebeurd met iedere vorm van tegenstand uit Wagenborgen. Zelfs de waterdragers veroorloven zich enige frivoliteiten. Misschien dat we daarom binnen het kwartier weer afscheid moeten nemen van de Italiaan en de voorzitter. Hamstrings van dienende spelers zijn nou eenmaal niet gewend aan explosieve passeerbewegingen.

Ondanks de amechtige pogingen van de waterdragers om ook op het scoreformulier te komen, is het opnieuw de Vedette die aan het gepeupel laat zien hoe het moet. Ditmaal is een ziedend schot voldoende, uiteraard van buiten de zestien, want waarom zou je verder lopen?

Even later gebeurt dan toch het onvoorstelbare; Bas gaat voor de 81^e keer diep. Al die vuile meters worden beloond met een pass op maat. Angstvallig zoekt Bas in zijn ooghoek de Vedette, maar zijne Hoogheid vond het kennelijk de moeite niet. Uit pure paniek mikt Bas dan maar op de verre hoek en tot onze verbazing en ontzetting vliegt de bal er nog in ook! Besmuikt vieren de waterdragers feest en laat Bas zich met een Cruijffiaans sprongetje zelfs tot juichen verleiden. De blik van de Vedette toont geen enkele emotie, laat staan goedkeuring.

Terwijl de herfstige schemering neerdaalt op het hoofdveld, toont de Vedette dan nog één keer zijn klasse. Al was het maar om Bas een lesje te leren, volleert hij de bal langs de armoedig graaiende keeper.

Het is om medelijden te krijgen, maar daar heeft de Vedette maling aan.

Onze immer neutrale scheidsrechter krijgt echter mededogen en maakt van een buiteling het maximale. Met de moed der wanhoop geeft Jakob dan maar een penalty aan Wagenborgen. Hij smeekt Dennis om te blijven staan en vooral geen hoek te kiezen. Panenka voetbalt in zijn nadagen kennelijk bij Wagenborgen en het stiftje eindigt zo precies in de handen van Dennis. Fantastische redding natuurlijk!!

Dan is het gedaan en wordt Dennis volledig terecht tot man of the match verkozen. Alderik kan het vierde vakje van de Suzanne Schulting adventskalender open krassen. In de kantine schreeuwt

v.o.f. De Kunst haar naam. Marko maakt ondertussen de kleedkamer schoon, ook vedettes verdienen af en toe een lesje in nederigheid…

Van het middenveld