Verslag van een Snertwedstrijd (Meidhuizen 2 - De Fivel 3)

Na een winterstop met nauwelijks vorst maar met volop snertweer wordt op 5 februari de Suzanne Schulting Revelation Tour weer opgestart door de Fivel 3. Waar de pre-start een week eerder nog in de sneeuw valt door grensoverschrijdend gedrag van een aantal spelers loopt het met de aanmeldingen voor de thuiswedstrijd tegen Meedhuizen 2 storm. Reeds bij 1e inventarisatie op de dinsdag is een elftal een feit en op zaterdag kan ook de bank op een flinke bezetting rekenen. Zulk enthousiasme doet het goed bij de gemeente welke terstond de grasroller langsstuurt om de meest recente aardbevingsschade glad te strijken.

 

Zaterdagmiddag aankomend bij de Fivel blijkt dat van Corona-maatregelen nauwelijks sprake is. De parking niet voor 1/3 bezet maar voor zeker 4/3 waardoor ik mijn bolide langs de plaatselijke weg moet parkeren. Het complex betredend zie ik dat alles er picobello bij ligt voor de traditionele snertwedstrijd (1e thuiswedstrijd na de winterstop). Tradities die er niet zijn moet je maar maken.

 

In de kantine zie ik ontspannenheid, maar hoor ik ook enige vrees voor de tegenstander. Meedhuizen 1 is vrij dus doemt de vraag op of Meedhuizen 2 wel Meedhuizen 2 is? De wat jongere selectie doet het ergste vrezen, maar het oudere team zijn we eigenlijk altijd en ervaring is ook wat waard. Wanneer de spelers zich omkleden blijven de zwak, ziek en misselijken in quarantaine. Wij bestellen een koffie en wachten op wat komen gaat. Op de buis is ondertussen de shorttrack mixed-relay bezig en wij zien Suzanne Schulting daar vallen. Dit kunnen wij niet anders dan als slecht voorteken beschouwen en we besluiten deze informatie nog niet met het team te delen. Het ligt gevoelig.

 

Inmiddels betreden de 1e spelers het veld voor een warming-up. Het 1e wat opvalt is de professionaliteit van de warming-up van Meedhuizen. Met zoiets moet je bij 2e en 3e elftallen in onze klasse niet aankomen. Ten voordele kunnen we misschien ook zeggen dat ze in elk geval geen poging doen te verhullen dat ze geen 'echt' 6e klasse elftal opstellen. Wij laten ons niet intimideren en huppelen zoals dat in de onderklasse behoord wat kriskras over het veld.

 

Enigszins dissonant zijn misschien de activiteiten die in het doelgebied plaatsvinden. De afwezigheid van onze keeper wordt opgevangen door 'Hoekie'. Reeds bij de warming-up krijgen wij enige indicatie van de oorsprong van de bijnaam. Zo op het oog een zeer bedreven onbevreesde vervanger die zonder problemen richting hoek durft te zweven. Hij wordt maar liefst van 2 kanten tegelijk ingeschoten al moet dat inschieten van de keeper niet al te letterlijk worden genomen. Er werd vooral geprobeerd de keeper te passeren dus Hoekie moet flink aan de bak. De Fivel-kenner naast mij maakt zich dan ook al ernstige zorgen gezien de blessuregevoeligheid van Hoekie. Diens 1e veldwedstrijd leidde ook al tot een vervroegde aftocht.

Hoe dan ook, de aftrap wordt in elk geval door hem gehaald.

 

Ik neem plaats naast de met laat komende vedettes vol-bezette dug-out. Wat we voorgeschoteld krijgen is een kwalitatief matige wedstrijd met veel foutieve passing. Het is duidelijk dat de meeste spelers gedurende de winterstop dat bal weinig hebben gezien. De enige trainingkampganger weet ik naast mij in de dug-out (de wegen van een coach zijn soms ondoorgrondelijk). Toch blijven we redelijk probleemloos overeind en weten we ook met enkele uitbraken gevaar te stichten bij de tegenpartij. De corners die daaruit voortvloeien worden door de wind dusdanig onvoorspelbaar zodat de bal 2 maal plompverloren voor de voeten van een Fiveliaan valt. Op 1 meter voor de goal blijkt zelfs een gebrek aan wedstrijdritme geen beletsel. We kijken zomaar tegen een 2-0 voorsprong aan.

 

Voor Meedhuizen 1,5 het signaal om met wat meer engagement te spelen. De uiterst fanatieke coach (nog zoiets wat je op onderklasse 6 niveau nauwelijks tegenkomt) brengt twee frisse en jeugdige krachten in. Een van de jonge invallers wordt herkend als een JO19 NEC speler. Uit privacy oogpunt zullen we zijn naam buiten het verslag houden, maar ... FOEI! Niet weer doen.

Nu er wat meer druk wordt gezet vallen de spelers die zich wat slapjes voelen wat makkelijker in de duels. Zelfs Barry (met boosters) weet zich niet altijd meer staande te houden.

Zijn verongelijkte verzoek tot steun uit arbitraire hoek echter zeer aandoenlijk.

 

De grootste tegenvaller in deze fase komt uit een (on)verwacht Hoekie. Onze sluitpost komt na een spectaculaire duik pijnlijk terecht op zijn verkeerd gezette boosterprik en moet teleurgesteld het veld verlaten. Jan Bosma is in geen velden of wegen meer te bekennen waardoor in arren moede Alderik tot keeper moet worden gepromo/degradeerd. Dit voelt in zijn post-Corona dagen wellicht niet als een heel ongelukkige promotie. Alderik is ook bedreven genoeg om de 2-0 over de halfway-finishline te brengen.

 

Over de 2e helft kunnen we kort zijn. De reporter van dienst staat in de keuken de snert op te warmen terwijl NEC JO19 de Fivel 3 de NEC omdraait. Helaas dat onze winst met 2-1 op Meedhuizen 2 toch als 2-3 nederlaag de boeken in gaat. De scheidrechter wil er niet al te veel werk van maken wat ook wel weer te begrijpen is op 6e klasse onderafdeling niveau. We willen graag kampioen worden maar ten koste van alles is ook niet nodig. Meedhuizen schuift ons schuldbewust nog een krat bier toe ter bekrachtiging van de informele non-disclosure overeenkomst. We hadden liever de winst of zelfs een gelijkspel gezien. Het krat bier blijkt onvoldoende om ons deze snertwedstrijd te laten vergeten. De geur van snert in de kantine helpt hierbij ook niet.