SUZANNE, WE ZIJN STAPELGEK OP JOU!!!

DVC – 3,5e 5 – 5 Harro, Marthijn, Jan Willem, Giacomo, Gerke.
3,5e – NEC 4 – 3 Marko, Harro (2x), Barry.

Nu de Loper steeds minder vaak de weg naar de kantine weet te vinden, moeten wij naast zijn befaamde rushes langs de zijlijn, ook zijn scherpe pen missen. Deze literaire verschraling staat haaks op de sportieve bloei van ons elftal. Na de heroïsche comeback tegen DVC, was er nu een zwaarbevochten, maar zeer verdiende overwinning op NEC. Twee wedstrijden die een doelsaldo opleveren van 9 voor en 8 tegen (!) en 4 punten op de schaal van Suzanne Schulting. Twee wedstrijden met hun eigen verhalen, die helaas nooit geschreven zullen worden.

Hoewel, je moet schieten anders kun je niet scoren, niet geschoten altijd mis… toch maar een poging doen dan. Allereerst een korte terugblik op de eerder genoemde comeback in Appingedam. Ik zou niet weten of eerder een team van De Fivel terug is gekomen van 5-2 naar 5-5, maar dan zal het toch zeker in de tijd zijn geweest van koeienvlaaien op het veld en voetballen achter het café. Hoe dan ook, bij rust stonden we om onverklaarbare redenen met 3-1 achter. Hoewel onverklaarbaar… kansen moet je benutten en tegendoelpunten voorkomen, beide facetten van het spelletje beheersten we duidelijk onvoldoende en leverden mij behoorlijke hoofdpijn op. Toen ik vanuit de dug-out zag hoe het in de tweede helft al vlot 4-1 en 5-2 werd, zag ik de Suzanne Schulting Bokaal in de mist van paracetamol verdwijnen. Het deed denken aan het verlies van een medaille na een foute wissel. Maar na een tactische omzetting en goals van JW en onze Italiano gloorde er weer hoop. Ik liet me vol goede moed weer inwisselen en maakte van dichtbij mee hoe Gerke via een Damster ledemaat in de dying seconds de gelijkmaker produceerde. Een lucky, maar wat geeft het. Ja, we zijn een goed stel hoor!

Een gewonnen punt en gewonnen vertrouwen, goed voor de motivatie en na een pittige trainingssessie stond afgelopen zaterdag de thuiswedstrijd tegen NEC op het programma. Gezien onze competitiestart op een voorhand een makkie. Maar als Beno om onduidelijke redenen af moet zeggen, de voorzitter in de aardappelen zit, Arne nog te veel last heeft van voetballeritis (trillend standbeen) en Martin inmiddels meer kopers dan huizen in zijn bestand heeft, wordt het in ieder geval getalsmatig al weer spannend. Tot overmaat van ramp raakt Giacomo op de trap van Perry-sport geblesseerd en moeten we een beroep doen op Haarlemmer Oliemannetjes Bas en Bart en op het laatste moment Danny.

Het eerste half uur is van deze personele tombola weinig te merken. Het centrum staat en aan de flanken hebben we het loopvermogen van Gert, die de diepe bal natuurlijk graag in de voeten krijgt. Als uiteindelijk onze zelfbenoemde vedette de bal in de kruising jaagt, scandeert het afwezige publiek in stilte zijn naam. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht, maar dan is daar ineens een dekselse Delfzijlster die onze non-flying goalie weet te verschalken. De take-off te laat of de touchdown te vroeg, hoe dan ook 1-1, uiteraard niet jouw schuld Dennis! Maar dan is het woord aan onze nieuwe flankenflitser, onze superspits, het nieuwe wonder van Westeremden, praktisch in zijn eentje zorgt Harro voor een geruststellende 3-1 ruststand.

Met een goed gevoel aan de thee en tijd om moegestreden strijders te wisselen. Martijn kon niet meer doen dan zijn best en laat zich wisselen voor Danny. Gert is zo diep gegaan dat zelfs een bal in voeten niet meer te belopen is en wordt gewisseld voor Jan Willem. Als we het veld weer op lopen maken we plannen voor de snelle 4-1 en 5-1. De kans op een eventuele 3-2 schatten we net zo onbeduidend als formatiegesprekken in een landhuis in Hilversum.

Maar in de tweede helft lijkt het alsof we met Rutte in de verdediging spelen en Kaag in de spits. En hoe Wopke in het midden ook zijn best doet, we krijgen de boel niet gelijmd. Al snel hebben we een motie van wantrouwen aan onze broek en scoort NEC 3-2 en 3-3. Waar is Remkes als je hem nodig hebt? Tijdens de drinkpauze grijpt Gerke de interruptiemicrofoon om onze vedette met beide benen op de grond te zetten; stoppen met hakjes en buitenkant voetjes is het devies. Samen voor Suzanne!

In het restant is het dan toch Haaland Harro met een nuttig passje, dat mij in staat stelt de bal eindelijk zo te raken als ik het altijd bedoel. Zijn ze er bij NEC toch ingetuind, we leiden! Snel brengen we Alderik binnen de lijnen op zijn favoriete positie, om de zege van links op het middenveld over de streep te trekken. Als Bas en Jan Willem nog een bal op lat kijken, weten we het zeker. Jacob, fluit maar af, zet de stereo op tien, het eerste vakje van de Suzanne Schulting adventskalender kan open. Op naar ons gedroomde kampioensfeest!

Van het middenveld