Het derde won zaterdag een wedstrijd die bijna niet gespeeld zou zijn.
NEC Delfzijl 5 – De Fivel 3 (1-2)
De afgelopen week waren de spelers van Fivel 3 het best te vergelijken met batterijen. Elke keer neem je in de winkel braaf wat batterijen mee, maar op het moment dat je ze nodig hebt zijn ze spontaan verdwenen. Dit gold de afgelopen week ook voor de spelers van Fivel 3. In een groepsapp met 27(!) spelers bleken er met veel pijn en moeite 13 beschikbaar om naar Delfzijl af te reizen. De paniek sloeg echter op vrijdagavond toe toen Beno aangaf dat zijn vriendin corona had en Barry meldde dat hij niet topfit was.
Snel werden er nog wat appjes uitgewisseld met jeugdspelers. Zij moesten echter werken of hadden geen zin in een tocht naar Delfzijl. Een nadere bestudering van de topografische kaart leerde ons dat Delfzijl toch echt op 15 kilometer van Zeerijp ligt en niet op de Noordpool. Op zaterdagochtend bleek dat ook Beno corona had (beterschap Beno!), dat Barry ziek was geworden en dat Jan Anko niet helemaal fit was. In de groepsapp werd al voorzichtig geopperd om de wedstrijd maar uit te stellen. Na vermanende woorden van Jakob werd er snel contact opgenomen met NEC. Zij bleken zo blij te zijn met onze komst dat wij desnoods met 10 tegen 10 konden gaan spelen. Gelukkig bleken de gebroeders de Vries bereid om nog mee te gaan. Mannen bedankt! Of er een verband is tussen het weggaan van Jan en het daaropvolgende verlies van het 2e wordt nog onderzocht.
Tijdens de wedstrijd was de Fivel 3 het best te vergelijken met Ajax. Het betere spel, een regen aan kansen, maar geen goals. Als een echte degradatieploeg trok NEC zich terug op eigen helft en gokte op de counter. Onze Tadic (Giacomo) en onze Haller (Marthijn) kregen de bal er niet in. Ook Berghuis (Gert) zag zijn voorzetten meestal stranden in een woud van NEC spelers. Gravenberch (Jan Anko) en Alvarez (Arne) kapten en draaiden maar liepen ook vast op de Delfzijlster muur. Gelukkig waren Mazraoui (Bert Jan), Martinez (Gerke), Timber (JW) en Blind (Jan Albert) goed bij de les en gaven we geen kans weg. Voorzitter Mazraoui verraste iedereen met een serie aan schijnbewegingen waarmee op de zijlijn 2 spelers van NEC het bos in werden ingestuurd.
Na een bombardement (don’t mention the war) aan kansen zochten we toch met 0-0 de kleedkamer op. Daar werd nog even gevreesd voor het Ajax- Benfica scenario. Wij de betere, zij de goal. In de rust werden Mazroui en Berghuis ingeruild voor Rensch (Arjo) en Klaassen (Jan). We trokken de goede vorm door, maar ook nu stonden paal, lat, keeper en het snelle kunstgras een voorsprong in de weg. Uiteindelijk bracht de paal redding. Een schot van Giacomo werd gekeerd door de paal waarna Marthijn ons op voorsprong schoot. Hierna besloot Gravenberch (Jan Anko) om zelfs maar eens wat spelers uit te spelen om daarna de bal langs de keeper te schuiven. Een meer dan terechte 0-2 voorsprong. Jan Albert miste als opstomende linksback (qua snelheid beter dan Blind) nog een kans op de 0-3. De bal kwam op de paal.
Na de 0-2 besloot NEC om de stellingen eens te verlaten en op zoek te gaan naar een goal. Een overmacht van NEC spelers was ineens te vinden op onze helft. Nadat JW zichzelf had gewisseld, was de organisatie even weg en pardoes kwam er een splijtende pass vanuit het midden en kwam de speler van NEC 1 op 1 met Dennis. Wat volgde was een situatie die u kunt vergelijken met een filosofische discussie. Was Dennis te vroeg? Gerke te laat? Of misschien net andersom? Puntje bij het spreekwoordelijke doelpaaltje stond het ineens 1-2. Zou het dan toch? Zou NEC 5 dan alsnog een belangrijk punt pakken in hun degradatiestrijd?
Gelukkig besloot de uitstekend leidende scheidsrechter Zuur om er snel een eind aan te maken. Drie zwaarbevochten, maar terechte punten. Een week de tijd om de batterijen op te laden en ons te richten op de topper tegen Onderdendam.
Vanaf de linkerflank
