Verslag van Holwierde 3 - De Fivel 3 (3-4). Oftewel: Bommend Berend in Holwierde
De slag om Katmis
Bommen Berend in Holwierde
Holwierde 3 – De Fivel 3.5 3-4
Marko (2x)
Martijn
Bas
Een uitwedstrijd tegen Holwierde, spelen op Katmis. Misschien wel de mooiste naam voor een sportpark van Nederland. Vernoemd naar de wierde van 200 voor Christus, 2.68 meter boven NAP. Daar waar ooit de haven van Holwierde als een zijtak van de Groote Heekt lag. Daar waar een kei met daarin een voetstap van de duivel ligt… Tot zo ver Andere Tijden, terug naar de onze.
De inleidende beschietingen voor het beleg van Holwierde missen in eerste instantie volledig hun doel. Een oproep tot mobilisatie van de voorzitter wordt breed genegeerd en even is er twijfel of we wel tot een volwaardige krijgsmacht kunnen komen.
Grootste punt van zorg is de afmelding van Dennis. Een rondgang langs de reservetroepen levert echter voldoende alternatieven. Deze dreiging van degradatie tot vierde keeper brengt onze fighterpilot zo aan het twijfelen, dat hij besluit zijn verlofpas in te leveren en zich toch op de kazerne te melden. Ander aandachtspunt is het ontbreken van de aanvalslinie. Frontsoldaten Harro, Danny, Ruud, Giacomo en Jaap ontbreken op het appèl.
Ondanks deze desertie besluit de meerderheid niet te gaan muiten en kunnen we uiteindelijk met 14 manschappen inschepen voor de Slag om Katmis.
Als we het slagveld naderen, blijkt met onze komst geen rekening te zijn gehouden. Als een daad van sabotage, heeft de vijand geen kleedkamer voor ons gereserveerd. We besluiten bij wijze van krijgslist om te gaan kleden in de fitnessruimte. Kunnen we meteen werken aan onze Quadriceps (bovenbeenspier) en Gastrocnemius (kuitspier). Suzanne zal trots op ons zijn!
Om ons moraal verder te breken hebben de Katmissers echter een confronterende spiegelwand aangebracht. Onze beginnende c.q. gevorderde buiken nemen hierin zulke groteske rondingen aan, dat we ons in de lachspiegelzaal van Slagharen wanen. Maar we laten ons niet zomaar breken, met ingehouden adem en de borst vooruit sluiten we de rijen.
Eenmaal buiten blijkt er op de eeuwenoude wierde kunstgras te groeien. Van het modernste soort, dat wel. De bal zoeft over het plastic en op de verende ondergrond lijkt zelfs de motoriek van Gert sierlijk en lichtvoetig, dat geeft vertrouwen voor zijn traditionele invalbeurt!
Dat vertrouwen krijgt meteen een vervolg als Martijn en Vedette de lont in het kruitvat steken. Samen profiteren ze van een slippertje van de keeper, die als een U-Boot onder de bal door duikt. Martijn legt terug en het eerste schot van Vedette is meteen een voltreffer.
Het vervolg van de strijd levert een heel ander beeld. De troepenmacht van Holwierde blijkt lid van de luchtmobiele brigade. We worden gedwongen om onze loopgraven te betrekken en er volgt een bombardement dat doet denken aan de tijd van Bommen Berend. Onder leiding van Beno von Rabenhaupt staat ons luchtafweergeschut pal en lange tijd komen we het offensief zonder verliezen door. Toch moeten we capituleren na een schot van buiten onze laatste line of defense.
Het gevaar blijft komen vanaf de flanken en door de lucht, we komen nauwelijks buiten onze eigen stellingen. Plotseling lukt het ons toch om te infiltreren en plaatsen we een bliksemaanval. Interceptie van het middenveld, loopactie van Jan Anko, Vedette weer aan het kanon. Onze Italiaan zou trots zijn op dit catenaccio in optima forma!
We lijken stand te houden tot het staakt het vuren, maar een schot via het enige polletje in het kunstgras is voor Dennis onmogelijk vast te houden. De nastoot van de spits is onze nummer één doelman te machtig.
Met een gelijke stand ondertekenen we de wapenstilstand, maar niet voordat we de actie van diezelfde spits hebben kunnen wreken. We zagen hem vakkundig af, zodat hij het slagveld moet verlaten. Gewond in actie, zuiver op de bal, dat wel.
Terwijl de kruitdampen optrekken, gebruiken we het 15 minutenbestand om de zaak tactisch anders neer te zetten. We besluiten tot een positiewisseling en brengen JA voor BJ.
Dit krijgsoverleg werpt in de tweede helft zijn vruchten af. Betere aansturing vanuit het commandocentrum en communicatie met onze vuurlijn. Kansen en kansjes voor Bas, Vedette en Martijn. Onze buitenspelval werkt als een boobytrap voor de aanvallende acties uit het andere kamp.
Uiteindelijk is een aanval over de gehele breedte van het front de inleiding voor de goal van Bas. Een aanvalstactiek uit het veldboek, bekend als de tangbeweging.
De euforie is van korte duur, een mineur van Holwierde loopt door ons mijnenveld en maakt direct gelijk. Verbaasde blikken richting grens, buitenspel toch Japie? Het vlagsignaal ten spijt, doelpunt telt, neutraliteit is ver te zoeken.
Als ware het D-day gaan we all-in voor de overwinning om dit totalitaire regime omver te werpen. We brengen ons nieuwste wapen, Egbert Christiaan Hoeksema, roepnaam Edwin, gezegend met een lichaam als een Shermantank. Met zulke artillerie moet de weerstand gebroken kunnen worden. De bal komt, Edwin draait zijn geschutskoepel, de motor komt op toeren, maar de vrijgekomen krachten laten zijn hamstring knappen als de schakels van een rupsband. Voorlopig op de plaats rust…
Gewond zijn we, maar niet verslagen. We hebben de invalbeurt van Gert nog! Al heeft hij weinig aandeel in de winnende van Martijn, zijn aanwezigheid op het slagveld is toch doorslaggevend voor onze heroïsche overwinning. Het past ons niet om het over het tweede slippertje van de doelman te hebben…
Na de overgave van Holwierde ondertekenen we al snel de vrede. We leggen onze wapens af en starten de triomftocht. Op het ritme van v.o.f. De Kunst marcheren we richting het thuisfront. We worden gehuldigd door Hertog Jan en zijn met onze tweede plaats inmiddels the best of the rest. Wat ons betreft voldoende voor het kampioenschap, Suzanne komt in beeld, als een spiegel in ons krachthonk…
Van het middenveld
